کد مطلب:88685 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:243
موسی در مناجات گفت: خدایا آدم را به دست قدرت خود آفریدی و با وی [صفحه 518] چنین و چنان كردی شكر تو چگونه كرد؟ گفت: «بدانست كه آن از جهت من است و دانستن وی شكر من بود» عمل شكر به دل آن است كه همه ی خلق را خیر خواهد و در نعمت بر هیچ كس حسد نكند. عمل به زبان آن است كه با زبان شكر او گوید و الحمد لله زیاد بر زبان آرد. عمل به تن آن است كه هر نعمتی را در جای خود مصرف كند، خواه آن نعمت اعضاء و جوارح باشد خواه غیر آن.[1].
همه ی مقامات دین متكی بر سه اصل است: علم و حال و عمل، علم مایه حال و حال موجب عمل است علم همان شكر و شناخت نعمت است از خداوند و این كه اسباب و وسائل واسطه ای بیش نیست حال، شادی دل است به آن نعمت، و عمل، به كار واداشتن آن نعمت است در آنچه مقصود خداوند است، و آن عمل هم به دل هم به زبان و هم به بدن تعلق دارد.
صفحه 518.